Бір жарым жыл бұрын Керекте мынадай новеллалар бәйгесін өткізген болатынбыз.



Енді, сол дәстүрді жаңғыртып, тағы да новеллалар бәйгесін жариялаймын!

Ұйымдастырушы мен болғандықтан, бәйгеге менің сүйікті новелла жанрында жазылған шығармалар қабылданады.

Бәйгенің тақырыбы — "Қызметтестер хикаясы".

Ерлан жалпы жолы ауыр жігіт емес. Мектептіде жақсы бағамен бітірді.Қалаған оуының грантын да жеңіп ала алды. Енді, міне, елімізге белгілі алпауыт компанияда қызмет істеп жүр.Жалақысы да жоғары.Астында аса қымбат болмасада шетелдік көлігі бар. Сыртынан қараған таныстарының бәрі Ерланды «Жолы болғыш» деп айтары сөзсіз. Бірақ, Ерлан бұл пікірмен өзі келісе қоймайды. Жолы болғыш болса неге бұл туғанда анасы қайтыс болып кетті? Жолы болғыш болса неге сүйіктісінің әке-шешесі бұған қыздарын бергісі келмей отыр?! Міне, осындай сұрақтармен кейде өз басын өзі ауыртып қояды.
Бағдаршамның қызыл түсіне тоқтаған ол қолына ұялы телефонын алды. Бағана асығыста ағытуды ұмытып кеткен агентіне сүйіктісі Мөлдірден хаттар келіп түсіпті. «Жаным, мен қазір сені барып алып кетемін, сосын әкеммен апарып таныстырамын.Бұйыртса, Тәуелсіздіктің 20 жылдығы күні біздің үйдің келіні боласың» деп жазып жіберді. Артындағылар сигналдатып жатқанда барып, телефонын қоя салып алға ытқыта жөнелді. Жұмысына жете берістегі бұрылыстан өте бергенде алдынан бір бала жүгіріп шыға келді. Ерлан рөлді оң жаққа шұғыл айналдыра бұрып жіберді. Қанша жерден жаңа резиналар болғанымен көк тайғақ мұзда бұндай шұғылыл бұрылысты күтпеген машина айналып айналып барып көше бағанасына соғылды…
МАИ қызметкерлері мен жедел жәрдем қызметі жетем дегенше жас жігіт бұл өмірмен қош айтысып үлгерген еді. Бұл кезде Мөлдір агент арқылы оны ояту үстінде еді. Бірақ, ерлан оянбас мәңгі ұйқыға кеткен болатын…

Жамбыл: Не айтатыны бар, ұнайды. Дәл солай, өзіңмен осылай отырған ұнайды. Қой дерсің, ерсі дерсің. Көп ойландым, көп толғандым, ақыры осындай шешімге келдім десем не дерсің? Сенің парасаттылығың мен ақылыңды ешбір жаннан кездестірмедім. Кәттамын деп кеуде ұрғандарын қайтейін, қол қойғаным бар. Кеше өзің білетін «Керекинфода» бәрін қатырдым. Жаңадан келіп қосылып жатырмын, қабыл алғайсыздар деп постты жариялап кеп жібердім дейсің. Һа, таппайды бәрібір мені. Бүгін отыр бастары қатып, жаңадан келген бе, әлде троль ме деп. Мен қазір келемін, сен жаза бер

Ердақын Ырсаеч жұмыс көлігін тұраққа қойып, алынғанына екі-ақ ай болған Toyota Camry-дың есігінен гүрсілдеп, әрең түсті де, кеңсеге беттеді. Жуан қарын сары портфелі салп-салп етіп аяғын ұрып қоймаған соң, көтеріп, қарнына қойып, қапсыра құшақтап алды.

Дәліз бойы у-шу. Редакцияның жұма күнгі апта қортындылар лездемесінен соңғы, әдепкі тірлігі. Кеше келер маусымның жаңа жобаларын ақырғы рет бекітіп, бүгін Дастанның өз-өзіне демалыс жариялап отырған кері. «Фейсбук» пен «Керекинфодан» басқа еш бетті ашпастан, тіпті, поштасын да тексерместен, компьютер алдына қою кофемен қонжиды. «Әсел, бүгін күн тамаша, а?». Бойын кернеген күйбеңнен ада сезімді, ойға айналдырып, пернетақтамен тарсылдатып жіберген түрі.

Мұратбектің үйленуі де қызық еді. Қызық болғанда кәдімгідей үйленді. Дәл тойдан бір күн бұрын ажырасып кете жаздағандары қызық еді. «Мальчишник» деп достарымен саунада бас қосқан. Сауна десе көбінің ойы жаман жаққа кететін болды ғой бұл күні. Бірақ, бұлар өзара әңгімелесіп, сыралатып, арасында бассейнге түсіп тамаша демалғантын. Содан уақыттары бітер шақта бассейнге бір сүңгіп шыққан Мұратбек пар бөлмесінің сәкісіне кептіріп алмақ ниетпен жайып қойып, ақ жамылғысына оранып отырды. Қызды-қыздымен онысын ұмытып кетіп, шалбарын жалаңбұтына іле салғанын өзі де байқамай қалды. Үйге келіп келіншегінің жанына жата бергені сол еді.
— Сенің дамбалың қайда?-дегенде барып ұмытып кеткені есіне түсті. Түсіндіріп айтқанды тыңдайтын Айзада жоқ. «Кетем, ажырасам» деп долданып жатыр. Әйтеуір ертесіне ашу тарқағандай болып еді.
Содан бері 3-4 жыл өтіп кетіпті. Мұратбек әкіматтың жер бөлімінде жақсы қызметте. Заман бір орнында тұрмайды екен. Агент деген бәле шықты. Мұратбек агент арқылы араласудың хас шеберіне айналды. Бала-шағаның жайын сұрауды ұмытып төсегінде шалқасынан жатып алып әркімдермен сағаттап сөйлесе беруші еді. Содан, көршілес қалада тұратын бір қызбен танысты бір күні. Ол қыз бұның отбасылы екенін білгенімен араласуын тоқтатпады. Екеуінің әңгімесі «екеудің әңгімесіне» жиі тірелетін болып кеткендей еді. Бұр күні қыз бұған «Сенің қалаңда мынандай мейрамханада тойда отырмын» деп жады.» «Бір кісімен кездесуім керек» деген бұған келіншегі «Жаным-ау, кездесуге барар болсаң әкімат көйлегіңді киіп алсаңшы»деп қалжыңдады. Шырттай болып киініп алған Мұратбек мейрамхананың алдына барған кезде алдынан өз әйелі шықты…

Бәрі де сонау 2004 жылдың күзінде басталды. Ол уақытта қазіргідей агент емес, мсн мен аськаның шарықтап тұрған «алтын ғасыры» болатын. Мен ол кезде екінші курс студентімін, сол жылы әкем шешем екеумізді жастау келіншекке айырбастап, кетіп қалды. Танымал адамның отбасы болған соң, біздің есікті қақпай кіретіндер көп болатын. Әкем кетісімен көп адам біз туралы ұмытқан сияқты боп көрінді. Алайда, аяныш сезімдерін білдіріп, «айналайын» деп басымнан сипайтын әкемнің ескі достары әлі де жүрген жерімде демеп, қолдарынан келер көмегін аяған жоқ. Шындығым сол, жұбанышты көшеден де, темекіден де, тіпті ішімдік пен жеңіл нашадан да іздедім, таппадым. Оқуым жайымен қалды, шешем әкемді ойлап, мені ойлап мүлдем шашы ағарды. Ол уақыт мен мұны байқамаған едім. Бәрінен ішім пысқанда интернетте уақытымды өлтіруге кірісетін болдым.

...-Күліңдер, күліңдер, өңкей тексіздер, күліңкіреңдер.
Қылижаман өзін қоршаған тобырды тағы бір шолып өтті. Жиіркене қарағаннан қыли көздері ақилана түсіп, онысын қызық көрген қарасүйектер тағы бұттан кетті.
-Неменеге ыржаңдайсыңдар, ылғи надандар-ау! Сөз жетім болған заман-ай!

«Үйлену керек!». Жарғақ құлағы жастыққа тисе-ақ болғаны мамасының осы дауысы құлағында ызыңдайды да тұрады. Ернұрдың запы болғаны сондай сол сөзді естігісі келмегендіктен де үйіне барғысы келмей қашқатап жүргені. Ернұр әкесі мен шешесінің мойындарына бұршақ сап тілеп алған жалғыздары, қартайғанда көрген. Шынашақтай Ернұрдың шақшадай басын шарадай қылып, әуре-сарсаңға салып толғандырып жүрген мәселесінің сиқы осы. Ұрпақ жалғастырар немере керек.
Быж Быж… Быж Быж… Иии, атаңа ғана, тасып кетіпті ғой.

Блин, махаббат деген не өзі? Кітаптар мен кинолардағыдай сезім жоқ шығар, сол баяғы қиялдарым ба? Міне, агенттен хаттар легі тағы да ағыла бастады. Біреуінің түрі әдемі, біреуінің сөзі… Ех, не деген керемет бәрі. Бірақ мен іздеген бұлар емес еді… Сонда кім ұнайды өзі, ол да емес, ол да емес… Кінә, менде болар…

Әсем Интернетте көп отыратын. Өзі офис-менеджер болып істейтін компаниясының бастығы мейірімді жан. Шектеусіз интернет тарифін қондырып берген. Қолы босаған сәтте-ақ, мониторға сүліктей жабыса қалады: танысу сайттары, агент, чат, форумдар – қарым-қатынас жасауға болатын ресурс түрлерінің бәрі-бәрі алдында ашық тұрады. Құрбыларымен бас қосса, өзгелеріне сөз бермей Интернеттегі өмірінің бүге-шегесін қалдырмай әңгімелеп береді.
— Түууу, Әсем-ай, виртуалды ұйқыңнан қашан оянасың? — деп,